وَ الْأَرْضُ مَمْدُودَةٌ کَالْبِسَاط؛
زمین بسان فرش، گسترانیده شده
شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل)، ص: 46
فَالسَّمَاءُ مَرْفُوعَةٌ کَالسَّقْف
آسمان، همانند سقف، بلند گردانیده شده
شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل)، ص: 46
ِ فَإِنَّکَ إِذَا تَأَمَّلْتَ الْعَالَمَ بِفِکْرِکَ وَ خَبَرْتَهُ بِعَقْلِکَ وَجَدْتَهُ کَالْبَیْتِ الْمَبْنِیِّ الْمُعَدِّ فِیهِ جَمِیعُ مَا یَحْتَاجُ إِلَیْهِ عِبَادُه؛
اگر با اندیشه و خرد در کار عالم، نیک و عمیق تأمل کنى،
هر آینه آن را چون خانه و سرایى مى یابى که تمام نیازهاى بندگان خدا
در آن آماده و گرد آمده است.
شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل)، ص: 46
یَا مُفَضَّلُ أَوَّلُ الْعِبَرِ وَ الدَّلَالَةِ عَلَى الْبَارِی جَلَّ قُدْسُهُ تَهْیِئَةُ هَذَا الْعَالَمِ وَ تَأْلِیفُ أَجْزَائِهِ وَ نَظْمُهَا عَلَى مَا هِیَ عَلَیْه؛
اى مفضّل! نخستین عبرت و دلیل بر خالق جلّ و علا، همین هیأت دهى، گردآورى اجزا و نظم آفرینى در کار این عالم است.
شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل)، ص: 46