ِّعنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علی واله الدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِنِ وَ عَمُودُ الدِّینِ وَ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرموده: دعاء سلاح مؤمن و ستون دین و نور آسمانها و زمین است.
أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج4، ص: 213
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ لَیَدْعُو فَیَقُولُ الرَّبُّ عَزَّ وَ جَلَّ یَا جَبْرَئِیلُ احْبِسْهُ بِحَاجَتِهِ فَأَوْقِفْهَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ شَوْقاً إِلَى صَوْتِه.
فرزند ابى البلاد از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل کند که حضرت) فرمود:
همانا بنده اى که خواسته اى را به درگاه خداوند طلب نماید، پروردگار عزّ و جلّ خطاب به جبرئیل کند و گوید: حاجت و خواسته اش را محبوس دار، پس حاجتش بین آسمان و زمین نگهدارى و متوقّف مى شود، به جهت اشتیاق بر صداى این بنده.
ترجمه المؤمن، ص: 69
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّ الْکَافِرَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَجِّلُوا حَاجَتَهُ بُغْضاً لِصَوْتِهِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا حَاجَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ دَعَوْتَنِی فِی کَذَا وَ کَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَکَ وَ ثَوَابُکَ کَذَا وَ کَذَا قَالَ فَیَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا فِیمَا یَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَاب.
از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
همانا کافر حاجتى را درخواست مى کند، خداوند عزّ و جلّ (به ملایکه) گوید: در بر آوردن حاجت او عجله کنید، بجهت ناخوش آیندى از صدایش.
و همانا مؤمن حاجتى را در خواست مى کند، خداوند عز و جلّ (به ملایکه) گوید: بر آوردن خواسته اش را به عقب اندازید، بجهت شوق بر شنیدن صدایش.
پس چون قیامت بر پا شود، خداوند (به بنده مؤمن) گوید: چنین و چنان خواسته اى از من داشتى و من خواسته ات را عقب انداختم و (در مقابل) ثواب تو را چنین و چنان قرار دادم.
سپس حضرت فرمود: مؤمن آرزو مى نماید که اى کاش هیچ موقع در دنیا دعایش مستجاب نشده بود، بجهت پاداش نیکى که برایش وجود دارد.
وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا الْتَقَى الْمُؤْمِنَانِ کَانَ بَیْنَهُمَا مِائَةُ رَحْمَةٍ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ لِأَشَدِّهِمَا حُبّاً لِصَاحِبِه
از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
هنگامى دو نفر مؤمن با یکدیگر ملاقات نمایند، صد رحمت برایشان مى باشد، که 99 رحمت براى آن شخصى است که نسبت به دیگرى بیشتر محبّت دارد
ترجمه المؤمن، ص: 59
عَنْ یُونُسَ بْنِ رِبَاطٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ إِنَّ أَهْلَ الْحَقِّ مُنْذُ مَا کَانُوا فِی شِدَّةٍ أَمَا إِنَّ ذَلِکَ إِلَى مُدَّةٍ قَرِیبَةٍ وَ عَافِیَةٍ طَوِیلَة
از یونس بن رباط (نقل شده است که) گفت: از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ شنیدم که مى فرمود:
همانا (مؤمنین) اهل حقّ هنگامى که در شدّت و سختى قرار گیرند، زود گذر خواهد بود؛ ولى عافیت (و سعادت) دراز مدّتى را در پیش خواهند داشت.
مومن کیست؟ وظیفه اش چیست؟ / ترجمه المؤمن، ص: 33