چقدر خوبه مومن باشیم!4

وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیَعْتَذِرُ إِلَى عَبْدِهِ الْمُحْوِجِ [الَّذِی‏] کَانَ فِی الدُّنْیَا کَمَا یَعْتَذِرُ الْأَخُ إِلَى أَخِیهِ فَیَقُولُ لَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا أَفْقَرْتُکَ لِهَوَانٍ کَانَ بِکَ عَلَیَّ فَارْفَعْ هَذَا الْغِطَاءَ فَانْظُرْ مَا عَوَّضْتُکَ مِنَ الدُّنْیَا فَیُکْشَفُ لَهُ فَیَنْظُرُ مَا عَوَّضَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الدُّنْیَا فَیَقُولُ مَا ضَرَّنِی یَا رَبِّ مَعَ مَا عَوَّضْتَنِی‏.

از امام جعفر صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:

همانا خداوند عزّ وجلّ (در آخرت) از بنده ‏اى که در دنیا نیازمند بوده، عذر خواهى مى ‏کند همانطورى برادر از برادر خود عذر خواهى و پوزش مى ‏طلبد.

پس خداوند مى ‏گوید: نه، (چنین نیست) به عزّت و جلالم سوگند! تو را بجهت بى‏ اعتنایى فقیر نکردم، پرده را بردار و نگاه کن که عوض دنیا چه چیزهایى را عطایت کرده ‏ام، پس چون برایش آشکار گردد نظر مى ‏کند بر آنچه که خداوند عوض دنیا عطایش نموده است؛ و مى‏ گوید: پروردگارا! در آنچه که عوض دنیا برایم قرار داده ‏اى، ضرر نکرده‏ ام.

ترجمه المؤمن، ص:45و43

چقدر خوبه مومن باشیم!3

وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَزْهَرُ نُورُهُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تَزْهَرُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ وَلِیُّ اللَّهِ یُعِینُهُ وَ یَصْنَعُ لَهُ وَ لَا یَقُولُ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَ‏ وَ لَا یَخَافُ غَیْرَهُ وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَیْنِ لَیَلْتَقِیَانِ فَیَتَصَافَحَانِ فَلَا یَزَالُ اللَّهُ عَلَیْهِمَا مُقْبِلًا بِوَجْهِهِ وَ الذُّنُوبُ تَتَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّى یَفْتَرِقَا [یَتَفَرَّقَا].

از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:

همانا نور مؤمن براى اهل آسمان مى‏ درخشد، همان طورى که ستارگان آسمان براى اهل زمین درخشندگى دارند.

وفرمود: بدرستى که مؤمن ولىّ خداست، او را کمک نموده و امورش را اصلاح مى‏ نماید؛ مؤمن سخنى غیر از حقّ در باره خدا بر زبان جارى نمى‏ کند؛ و از غیر خدا هراسى ندارد.

وفرمود: هرگاه مؤمنان با یکدیگر دیدار نموده و مصافحه نمایند، خداوند متعال همیشه با نگاه رحمت بر آنها مى‏ نگرد؛ گناهانشان از وجودشان مى‏ ریزد تا هنگامى که از یکدیگر جدا شوند.

‏ ترجمه المؤمن ؛ ص57 و ص55

چقدر خوبه مومن باشیم!2

 وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: فِیمَا أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى علیه السلام أَنْ یَا مُوسَى مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَیَّ مِنْ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ وَ إِنِّی إِنَّمَا أَبْتَلِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أُعْطِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ‏وَ أَزْوِی عَنْهُ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ عَبْدِی فَلْیَصْبِرْ عَلَى بَلَائِی وَ لْیَرْضَ بِقَضَائِی وَ لْیَشْکُرْ نَعْمَائِی أَکْتُبْهُ فِی الصِّدِّیقِینَ عِنْدِی إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِی وَ أَطَاعَ أَمْرِی‏

داود بن فرقد از ابو عبد اللَّه علیه السلام روایت کرده که حضرت در باره آنچه که خداوند به حضرت موسى وحى فرمود، چنین فرمود:

اى موسى، من چیزى محبوب‏تر از بنده مؤمن در نزد خودم نیافریده ‏ام. من او را با کارهایى که برایش خیر است، آزمایش مى ‏کنم و از او هم هر چه که خیر باشد برایش ذخیره مى ‏سازم (یعنى هم من با آزمایش، خیر برایش بوجود مى ‏آورم و هم همه اعمال خیر او را برایش نگه مى ‏دارم تا در روز قیامت پاداش آنها را بدهم). من به صلاح امور بنده‏ ام از خودش عالمترم. پس به بلاهاى من صبر کن (چون براى تو خیر است) و به نعمتهایم شکر کن و به قضاهاى من راضى باش. وقتى که بنده مؤمنم این کارها را کرد و بر رضاى من عمل نمود و امر مرا اطاعت کرد، او را جزء صدیقان مى ‏نویسم.

(کلیات حدیث قدسى)، ص: 81

چقدر خوبه مومن باشیم!

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام یَقُولُ‏ فِی قَضَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کُلُّ خَیْرٍ لِلْمُؤْمِن‏.

زراره گفت: از ابو جعفر (امام محمّد باقر) علیه السلام شنیدم که در قضاء خداى عزّ و جلّ مى ‏فرمود:

خیر و سعادت تماماً براى مؤمن است.

المؤمن، ص: 15

امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف7

وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالانْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَتْهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَابُ وَ إِنِّی لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ کَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاء.

 

و امّا وجه انتفاع از من در غیبتم، آن مانند انتفاع از خورشید است چون ابر آن را از دیدگان نهان سازد و من امان اهل زمینم همچنان که ستارگان امان اهل آسمانها هستن.

 

کمال الدین / ترجمه پهلوان، ج‏2، ص: 239

شرح:

چه تناسبی بین خورشید پشت ابر و غیبت امام زمان‌علیه السلام وجود دارد؟

در روایتی از امام زمان‌علیه السلام در پاسخ به پرسش‌های اسحاق بن یعقوب چنین آمده است: «... وأمّا وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتفاع بالشمس إذا غیّبها عن الأبصار السحاب»؛ «... و اما کیفیت نفع بردن به وسیله من در زمان غیبتم به مانند نفع بردن به واسطه خورشید است هنگامی که ابرها او را از دیدگان مستور می‌نمایند.»
از این حدیث شریف وجوهی از شباهت‌ها بین خورشید در پشت ابر و امام زمان‌علیه السلام در عصر غیبت استفاده می‌شود که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
1 - همان گونه که مردم، هر آن، انتظار خارج شدن خورشید از پس ابرها را دارند تا تمام و کامل از وجود و ظهورش استفاده ببرند، در ایام غیبت آن حضرت نیز مردم منتظر ظهور و خروج اویند و از ظهورش مأیوس نمی‌گردند.
2 - منکر وجود حضرت‌علیه السلام در عصر غیبت، همانند منکر وجود خورشید است هنگامی که در پشت ابرها از دیده‌ها پنهان گردد.
3 - همان گونه که ابر کاملاً خورشید را نمی‌پوشاند و نور خورشید به زمین و زمانیان می‌رسد، غیبت هم مانع کامل و تمامی برای بهره‌دهی حضرت نیست، مردم در زمان غیبت، حضرت را نمی‌بینند امّا از وجود او بهره می‌برند. توّسل یکی از راه‌های بهره بردن از آن امام است.
4 - همان گونه که در مناطقی که هوا غالباً ابری است، گاهی خورشید ابرها را می‌شکافد و خود را از لابلای آنها بیرون می‌آورد و به عدّه‌ای از مردم نشان می‌دهد، هر از چند گاهی نیز، عده‌ای به محضر امام زمان‌علیه السلام شرفیاب می‌شوند و از وجودش استفاده می‌برند و از این راه وجود آن حضرت برای مردم به اثبات می‌رسد.
5 - همان گونه که ابرها خورشید را نابود نمی‌کنند و تنها مانع رؤیت اویند، غیبت امام زمان‌علیه السلام هم تنها مانع رؤیت ایشان است.