حدیث روزانه

۵ مطلب در تیر ۱۳۹۶ ثبت شده است

فرمایشات امام صادق علیه السلام به مفضل 18

وَ کَانَ ذَکَراً طَلَعَ الشَّعْرُ فِی وَجْهِهِ فَکَانَ ذَلِکَ عَلَامَةَ الذَّکَرِ وَ عِزَّ الرَّجُلِ الَّذِی یَخْرُجُ بِهِ مِنْ جد [حَدِّ] الصَّبَا وَ شَبَهِ النِّسَاء؛

 

پس اگر مرد است مو به روى او مى‏رویاند که علامت مردان و موجب عزت ایشان است که به آن از حد طفلان و شباهت زنان بیرون می‏رود.

 

توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 59

۲ نظر

سرازیر

امام باقر علیه السلام


عَلَیْکَ بِالدعاءِ لْاِخوانِکَ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَاِنَّهُ یَهیلُ الرِّزقَ؛

پشت سر برادران (دینى) خود دعا کن، که این کار روزى را به طرف تو سرازیر مى کند.

                        بحار الأنوار  ج‏73، ص: 60

 
روایت در این زمینه فراوان است لذا جناب کلینی رحمه الله در کتاب کافی شریف یک بابی بر این اساس گشوده اند. و اگر در روایت دقت شود اهمیت بحث روشن خواهد شد چراکه حضرت علیه السلام امر بر این مطلب می کنند «علیک بالدعاء» و این نحوه دعا (پشت سر برادران)آثار فراوانی دارد که در این روایت اگر رزق را به معنای عام بگیریم به صورت کلی بیان فرموده اند البته به اضافه ی این نکته که می فرمایند:«یَهیلُ الرِّزقَ»سرازیر می کند.
۰ نظر

فرمایشات امام صادق علیه السلام به مفضل 17

حَتَّى إِذَا یُحَرِّکُ وَ احْتَاجَ‏ إِلَى غِذَاءٍ فِیهِ صَلَابَةٌ لِیَشْتَدَّ وَ یَقْوَى بَدَنُهُ طَلَعَتْ لَهُ الطَّوَاحِنُ مِنَ الْأَسْنَانِ وَ الْأَضْرَاسِ‏ لِیَمْضَغَ‏ بِهَا الطَّعَامَ فَیَلِینَ عَلَیْهِ وَ یَسْهُلَ لَهُ إِسَاغَتُهُ فَلَا یَزَالُ کَذَلِکَ حَتَّى یُدْرِک‏

 

 

و چون نشو و نما کرد و بزرگ‏تر و قویتر شد و محتاج شد به غذائى که در آن صلابتى باشد تا بدنش محکم شود و اعضایش قوت گیرد، میرویاند از براى او آسیاهاى خردکننده از دندان هاى تیز تا غذا را بجود، نرم گرداند و براحتى فرو برد. پیوسته حالش این گونه است تا آنگاه که پاى در بلوغ نهد.

 

 

۰ نظر

فرمایشات امام صادق علیه السلام به مفضل 16

فَلَا یَزَالُ یَتَغَذَّى بِاللَّبَنِ مَا دَامَ رَطْبَ الْبَدَنِ رَقِیقَ الْأَمْعَاءِ لَیِّنَ الْأَعْضَاء؛

 

پس مادام که بدنش تر و نازک است و امعایش باریک و اعضایش نرم و لطیف است تاب غذاهاى غلیظ ندارد به این شیر اغتذا مى‏ نماید.

 

توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 59

۱ نظر

فرمایشات امام صادق علیه السلام به مفضل 15

فَإِذَا وُلِدَ صَرَفَ ذَلِکَ الدَّمَ الَّذِی کَان‏ یَغْذُوهُ مِنْ دَمِ أُمِّهِ إِلَى ثَدْیِهَا؛

 

و چون از مضیق رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع دیگر از غذا محتاج شد، مدبّر حقیقى همان خون کثیف را که در رحم، غذاى او بود به شیر لطف مبدل مى‏گرداند، و کسوت گلگون خون را از او کنده، لباس سفید شیر را بر او مى‏پوشاند.

توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 58

۲ نظر