عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام‏ أَنَّ الْکَافِرَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ‏ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَجِّلُوا حَاجَتَهُ بُغْضاً لِصَوْتِهِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا حَاجَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ دَعَوْتَنِی فِی کَذَا وَ کَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَکَ وَ ثَوَابُکَ کَذَا وَ کَذَا قَالَ فَیَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا فِیمَا یَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَاب‏.

از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:

همانا کافر حاجتى را درخواست مى ‏کند، خداوند عزّ و جلّ (به ملایکه) گوید: در بر آوردن حاجت او عجله کنید، بجهت ناخوش آیندى از صدایش.

و همانا مؤمن حاجتى را در خواست مى‏ کند، خداوند عز و جلّ (به ملایکه) گوید: بر آوردن خواسته ‏اش را به عقب اندازید، بجهت شوق بر شنیدن صدایش.

پس چون قیامت بر پا شود، خداوند (به بنده مؤمن) گوید: چنین و چنان خواسته‏ اى از من داشتى و من خواسته‏ ات را عقب انداختم و (در مقابل) ثواب تو را چنین و چنان قرار دادم.

سپس حضرت فرمود: مؤمن آرزو مى ‏نماید که اى کاش هیچ موقع در دنیا دعایش مستجاب نشده بود، بجهت پاداش نیکى که برایش وجود دارد.