فَإِذَا وُلِدَ صَرَفَ ذَلِکَ الدَّمَ الَّذِی کَان یَغْذُوهُ مِنْ دَمِ أُمِّهِ إِلَى ثَدْیِهَا؛
و چون از مضیق رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع دیگر از غذا محتاج شد، مدبّر حقیقى همان خون کثیف را که در رحم، غذاى او بود به شیر لطف مبدل مىگرداند، و کسوت گلگون خون را از او کنده، لباس سفید شیر را بر او مىپوشاند.
توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 58