فَإِذَا وُلِدَ صَرَفَ ذَلِکَ الدَّمَ الَّذِی کَان‏ یَغْذُوهُ مِنْ دَمِ أُمِّهِ إِلَى ثَدْیِهَا؛

 

و چون از مضیق رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع دیگر از غذا محتاج شد، مدبّر حقیقى همان خون کثیف را که در رحم، غذاى او بود به شیر لطف مبدل مى‏گرداند، و کسوت گلگون خون را از او کنده، لباس سفید شیر را بر او مى‏پوشاند.

توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 58