دوستی

 قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله)  ثَلَاثٌ یُصْفِینَ وُدَّ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ الْمُسْلِمِ یَلْقَاهُ بِالْبِشْرِ إِذَا لَقِیَهُ وَ یُوَسِّعُ لَهُ فِی الْمَجْلِسِ إِذَا جَلَسَ إِلَیْهِ وَ یَدْعُوهُ بِأَحَبِّ الْأَسْمَاءِ إِلَیْهِ.

 رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرمود: سه چیز است که دوستى انسانى را با برادر مسلمانش صفا دهد: (1) همیشه با خوشروئى با او برخورد کند، (2) هر گاه در مجلسى بر او بنشیند برایش جا باز کند (3) بآن نامى که بیشتر آن را دوست دارد او را بخواند (و صدا کند).

اصول کافی ج2 ص 643

نزد پیغمبر صلی الله علیه و اله

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: إِنَّ أَعْرَابِیّاً مِنْ بَنِی تَمِیمٍ أَتَى النَّبِیَّ صلی الله علیه و اله فَقَالَ لَهُ أَوْصِنِی فَکَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ تَحَبَّبْ إِلَى النَّاسِ یُحِبُّوکَ.

حضرت باقر علیه السلام فرمود: عربى از بنى تمیم نزد پیغمبر (صلی الله علیه و اله ) آمد عرضکرد: بمن سفارشى کن، پس از جمله سفارشهایش به او این بود که با مردم دوستى کن تا مردم ترا دوست بدارند.