نرجس خاتون آمد کفش از پاى من درآورد و گفت: اى بانوى من شب بخیر! گفتم: بانوى من و خاندان ما توئى! گفت: نه! من کجا و این مقام بزرگ؟
گفتم: دختر جان! امشب خداوند پسرى بتو موهبت میکند که سرور دو جهان خواهد بود. چون این سخن شنید، با کمال حجب و حیا نشست.
سپس نماز شام را گذاردم و افطار کردم و خوابیدم سحرگاه...
مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، متن، ص: 183
و او از حکیمه خاتون دختر امام محمد تقى (علیه السلام) روایت نموده که گفت: امام حسن عسکرى (علیه السلام) مرا خواست و فرمود: عمه! امشب نیمه شعبان است، نزد ما افطار کن که خداوند در این شب فرخنده کسى بوجود مى آورد که حجت او در روى زمین میباشد. عرض کردم: مادر این نوزاد مبارک کیست؟ فرمود: نرجس. گفتم فدایت گردم! اثرى از حاملگى در نرجس خاتون نیست. فرمود همین است که میگویم.
سپس بخانه حضرت در آمدم و سلام کرده نشستم.
نرجس خاتون آمد کفش از پاى من درآورد و گفت: ...
مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، متن، ص: 183
کُلَینى[1] در کتاب «کافى» روایت نموده که: ولادت با سعادت وجود اقدس امام زمان علیه السّلام در سال 255 هجرى روى داده است.
الکافی وُلِدَ علیه السلام لِلنِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ سَنَةَ خَمْسٍ وَ خَمْسِینَ وَ مِائَتَیْنِ.
مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، متن، ص: 182
[1] ( 1) شیخ اجل محمد بن یعقوب کلینى( ره) متوفى بسال 329 هجرى یکى از دانشمندان نامى و محدّث عالیقدر شیعه است. کتاب با عظمت« کافى» از تألیفات ذى قیمت این مرد بزرگ است.
کافى یکى از چهار کتاب معروف و معتبر شیعه است که جمعا مشتمل بر 16199 حدیث میباشد.
کلینى در مدت بیست سال رنج و کوشش و طى مسافرتها، اخبار پراکنده این کتاب را جمع آورى نمود و آنها را مرتّب و منظّم گردانید، و در نتیجه کتاب مستطاب« کافى» را بوجود آورد. هم اکنون بیش از هزار سال است که« کافى» اثر فنا ناپذیر کلینى در دسترس جهانیان قرار دارد و هر چه بیشتر از عمر آن میگذرد بر اهمیت و اعتبارش افزوده میگردد.
یَا عَلِیُّ قِلَّةُ طَلَبِ الْحَوَائِجِ مِنَ النَّاسِ هُوَ الْغِنَى الْحَاضِرُ وَ کَثْرَةُ الْحَوَائِجِ إِلَى النَّاسِ مَذَلَّةٌ وَ هُوَ الْفَقْرُ الْحَاضِرُ.
یا على: کمتر از مردم خواهش کردن بى نیازى نقد است و درخواست زیاد ذلت و فقر حاضر.
تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 21
یَا عَلِیُّ أَرْبَعٌ مَنْ یَکُنَّ فِیهِ کَمَلَ إِسْلَامُهُ الصِّدْقُ وَ الشُّکْرُ وَ الْحَیَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلُق
یا على: چهار صفت در هر که باشد اسلامش کامل است:
راستى، شکر، حیاء و خوشخوئى.
تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 21