قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام یَقُولُ لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ فَالسُّنَةُ مِنْ رَبِّهِ کِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ
خادم امام رضا (علیه السلام) گفت: از امام رضا (علیه السلام) شنیدم که فرمود: مؤمن، مؤمن نمى شود مگر اینکه در او سه خصلت باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش.
- سنّت از پروردگارش، پوشیده نگه داشتن سرّش است، خداوند مى فرماید: «داناى غیب که غیب خود را به کسى اظهار نمى کند مگر فرستادهاى که از او راضى باشد»
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 130و131
