وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: فِیمَا أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى علیه السلام أَنْ یَا مُوسَى مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَیَّ مِنْ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ وَ إِنِّی إِنَّمَا أَبْتَلِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أُعْطِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ‏وَ أَزْوِی عَنْهُ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ عَبْدِی فَلْیَصْبِرْ عَلَى بَلَائِی وَ لْیَرْضَ بِقَضَائِی وَ لْیَشْکُرْ نَعْمَائِی أَکْتُبْهُ فِی الصِّدِّیقِینَ عِنْدِی إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِی وَ أَطَاعَ أَمْرِی‏

داود بن فرقد از ابو عبد اللَّه علیه السلام روایت کرده که حضرت در باره آنچه که خداوند به حضرت موسى وحى فرمود، چنین فرمود:

اى موسى، من چیزى محبوب‏تر از بنده مؤمن در نزد خودم نیافریده ‏ام. من او را با کارهایى که برایش خیر است، آزمایش مى ‏کنم و از او هم هر چه که خیر باشد برایش ذخیره مى ‏سازم (یعنى هم من با آزمایش، خیر برایش بوجود مى ‏آورم و هم همه اعمال خیر او را برایش نگه مى ‏دارم تا در روز قیامت پاداش آنها را بدهم). من به صلاح امور بنده‏ ام از خودش عالمترم. پس به بلاهاى من صبر کن (چون براى تو خیر است) و به نعمتهایم شکر کن و به قضاهاى من راضى باش. وقتى که بنده مؤمنم این کارها را کرد و بر رضاى من عمل نمود و امر مرا اطاعت کرد، او را جزء صدیقان مى ‏نویسم.

(کلیات حدیث قدسى)، ص: 81