قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله لِعَلِیٍّ علیه السلام مَا ثَبَتَ حُبُّکَ فِی قَلْبِ امْرِئٍ مُؤْمِنٍ فَزَلَّتْ بِهِ قَدَمُهُ عَلَى الصِّرَاطِ إِلَّا ثَبَتَ لَهُ قَدَمٌ حَتَّى أَدْخَلَهُ اللَّهُ بِحُبِّکَ الْجَنَّةَ.

رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به على علیه السّلام فرمود:

[هر گاه‏] محبّت و دوستى تو در دل مؤمنى قرار گیرد باعث مى‏شود اگر یک قدمش بر صراط بلغزد، قدم دیگرش ثابت بماند تا اینکه خداوند او را به سبب محبّت تو، به بهشت وارد کند.

 

فضائل الشیعة / ترجمه توحیدى، ص: 27-25