وَ لَوْ لَمْ تَطْلُعْ لَهُ الْأَسْنَانُ فِی وَقْتِهَا أَ لَمْ یَکُنْ سَیَمْتَنِعُ عَلَیْهِ مَضْغُ الطَّعَامِ وَ إِسَاغَتُهُ أَوْ یُقِیمُهُ عَلَى الرَّضَاعِ فَلَا یَشْتَدُّ بَدَنُهُ وَ لَا یَصْلُحُ لِعَمَلٍ ثُمَّ کَانَ یَشْغَلُ أُمَّهُ بِنَفْسِهِ عَنْ تَرْبِیَةِ غَیْرِهِ مِنَ الْأَوْلَاد؛

 و اگر در وقت مناسب، دندانهایش نمى ‏رویید، بر جویدن و فرو بردن غذا ناتوان بود و باید همیشه شیر مى‏ خورد و بدن او براى کار، قوت و استحکامى نمى ‏یافت و مادرش به خاطر او از تربیت فرزندان دیگرش باز مى ‏ماند.

 

شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل)، ص: 48