عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذَا وَجْهَیْنِ وَ ذَا لِسَانَیْنِ یُطْرِی أَخَاهُ فِی اللَّهِ شَاهِداً وَ یَأْکُلُهُ غَائِباً إِنْ أُعْطِیَ حَسَدَهُ وَ إِنِ ابْتُلِیَ خَذَلَهُ.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: بد بنده ایست بنده اى که دو رو و دو زبان باشد، در پیش روى برادر دینیش چرب زبانى کند و در پشت سرش بدگوئى، اگر برادرش بنعمتى رسد بر وى رشک (حسد) برد و اگر مبتلا گردد یارى اش نکند. الخصال / ترجمه فهرى، ج1، ص: 43