وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا الْتَقَى الْمُؤْمِنَانِ کَانَ بَیْنَهُمَا مِائَةُ رَحْمَةٍ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ لِأَشَدِّهِمَا حُبّاً لِصَاحِبِه
از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
هنگامى دو نفر مؤمن با یکدیگر ملاقات نمایند، صد رحمت برایشان مى باشد، که 99 رحمت براى آن شخصى است که نسبت به دیگرى بیشتر محبّت دارد
ترجمه المؤمن، ص: 59
عَنْ یُونُسَ بْنِ رِبَاطٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ إِنَّ أَهْلَ الْحَقِّ مُنْذُ مَا کَانُوا فِی شِدَّةٍ أَمَا إِنَّ ذَلِکَ إِلَى مُدَّةٍ قَرِیبَةٍ وَ عَافِیَةٍ طَوِیلَة
از یونس بن رباط (نقل شده است که) گفت: از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ شنیدم که مى فرمود:
همانا (مؤمنین) اهل حقّ هنگامى که در شدّت و سختى قرار گیرند، زود گذر خواهد بود؛ ولى عافیت (و سعادت) دراز مدّتى را در پیش خواهند داشت.
مومن کیست؟ وظیفه اش چیست؟ / ترجمه المؤمن، ص: 33
وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیَعْتَذِرُ إِلَى عَبْدِهِ الْمُحْوِجِ [الَّذِی] کَانَ فِی الدُّنْیَا کَمَا یَعْتَذِرُ الْأَخُ إِلَى أَخِیهِ فَیَقُولُ لَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا أَفْقَرْتُکَ لِهَوَانٍ کَانَ بِکَ عَلَیَّ فَارْفَعْ هَذَا الْغِطَاءَ فَانْظُرْ مَا عَوَّضْتُکَ مِنَ الدُّنْیَا فَیُکْشَفُ لَهُ فَیَنْظُرُ مَا عَوَّضَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الدُّنْیَا فَیَقُولُ مَا ضَرَّنِی یَا رَبِّ مَعَ مَا عَوَّضْتَنِی.
از امام جعفر صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
همانا خداوند عزّ وجلّ (در آخرت) از بنده اى که در دنیا نیازمند بوده، عذر خواهى مى کند همانطورى برادر از برادر خود عذر خواهى و پوزش مى طلبد.
پس خداوند مى گوید: نه، (چنین نیست) به عزّت و جلالم سوگند! تو را بجهت بى اعتنایى فقیر نکردم، پرده را بردار و نگاه کن که عوض دنیا چه چیزهایى را عطایت کرده ام، پس چون برایش آشکار گردد نظر مى کند بر آنچه که خداوند عوض دنیا عطایش نموده است؛ و مى گوید: پروردگارا! در آنچه که عوض دنیا برایم قرار داده اى، ضرر نکرده ام.
ترجمه المؤمن، ص:45و43
وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَزْهَرُ نُورُهُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تَزْهَرُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ وَلِیُّ اللَّهِ یُعِینُهُ وَ یَصْنَعُ لَهُ وَ لَا یَقُولُ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَ وَ لَا یَخَافُ غَیْرَهُ وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَیْنِ لَیَلْتَقِیَانِ فَیَتَصَافَحَانِ فَلَا یَزَالُ اللَّهُ عَلَیْهِمَا مُقْبِلًا بِوَجْهِهِ وَ الذُّنُوبُ تَتَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّى یَفْتَرِقَا [یَتَفَرَّقَا].
از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
همانا نور مؤمن براى اهل آسمان مى درخشد، همان طورى که ستارگان آسمان براى اهل زمین درخشندگى دارند.
وفرمود: بدرستى که مؤمن ولىّ خداست، او را کمک نموده و امورش را اصلاح مى نماید؛ مؤمن سخنى غیر از حقّ در باره خدا بر زبان جارى نمى کند؛ و از غیر خدا هراسى ندارد.
وفرمود: هرگاه مؤمنان با یکدیگر دیدار نموده و مصافحه نمایند، خداوند متعال همیشه با نگاه رحمت بر آنها مى نگرد؛ گناهانشان از وجودشان مى ریزد تا هنگامى که از یکدیگر جدا شوند.
ترجمه المؤمن ؛ ص57 و ص55
وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: فِیمَا أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى علیه السلام أَنْ یَا مُوسَى مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَیَّ مِنْ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ وَ إِنِّی إِنَّمَا أَبْتَلِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أُعْطِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُوَ أَزْوِی عَنْهُ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ عَبْدِی فَلْیَصْبِرْ عَلَى بَلَائِی وَ لْیَرْضَ بِقَضَائِی وَ لْیَشْکُرْ نَعْمَائِی أَکْتُبْهُ فِی الصِّدِّیقِینَ عِنْدِی إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِی وَ أَطَاعَ أَمْرِی
داود بن فرقد از ابو عبد اللَّه علیه السلام روایت کرده که حضرت در باره آنچه که خداوند به حضرت موسى وحى فرمود، چنین فرمود:
اى موسى، من چیزى محبوبتر از بنده مؤمن در نزد خودم نیافریده ام. من او را با کارهایى که برایش خیر است، آزمایش مى کنم و از او هم هر چه که خیر باشد برایش ذخیره مى سازم (یعنى هم من با آزمایش، خیر برایش بوجود مى آورم و هم همه اعمال خیر او را برایش نگه مى دارم تا در روز قیامت پاداش آنها را بدهم). من به صلاح امور بنده ام از خودش عالمترم. پس به بلاهاى من صبر کن (چون براى تو خیر است) و به نعمتهایم شکر کن و به قضاهاى من راضى باش. وقتى که بنده مؤمنم این کارها را کرد و بر رضاى من عمل نمود و امر مرا اطاعت کرد، او را جزء صدیقان مى نویسم.
(کلیات حدیث قدسى)، ص: 81