وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: فِیمَا أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى علیه السلام أَنْ یَا مُوسَى مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَیَّ مِنْ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ وَ إِنِّی إِنَّمَا أَبْتَلِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أُعْطِیهِ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُوَ أَزْوِی عَنْهُ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ عَبْدِی فَلْیَصْبِرْ عَلَى بَلَائِی وَ لْیَرْضَ بِقَضَائِی وَ لْیَشْکُرْ نَعْمَائِی أَکْتُبْهُ فِی الصِّدِّیقِینَ عِنْدِی إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِی وَ أَطَاعَ أَمْرِی
داود بن فرقد از ابو عبد اللَّه علیه السلام روایت کرده که حضرت در باره آنچه که خداوند به حضرت موسى وحى فرمود، چنین فرمود:
اى موسى، من چیزى محبوبتر از بنده مؤمن در نزد خودم نیافریده ام. من او را با کارهایى که برایش خیر است، آزمایش مى کنم و از او هم هر چه که خیر باشد برایش ذخیره مى سازم (یعنى هم من با آزمایش، خیر برایش بوجود مى آورم و هم همه اعمال خیر او را برایش نگه مى دارم تا در روز قیامت پاداش آنها را بدهم). من به صلاح امور بنده ام از خودش عالمترم. پس به بلاهاى من صبر کن (چون براى تو خیر است) و به نعمتهایم شکر کن و به قضاهاى من راضى باش. وقتى که بنده مؤمنم این کارها را کرد و بر رضاى من عمل نمود و امر مرا اطاعت کرد، او را جزء صدیقان مى نویسم.
(کلیات حدیث قدسى)، ص: 81