عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّ الْکَافِرَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَجِّلُوا حَاجَتَهُ بُغْضاً لِصَوْتِهِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَدْعُو فِی حَاجَتِهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا حَاجَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ دَعَوْتَنِی فِی کَذَا وَ کَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَکَ وَ ثَوَابُکَ کَذَا وَ کَذَا قَالَ فَیَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ یُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا فِیمَا یَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَاب.
از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
همانا کافر حاجتى را درخواست مى کند، خداوند عزّ و جلّ (به ملایکه) گوید: در بر آوردن حاجت او عجله کنید، بجهت ناخوش آیندى از صدایش.
و همانا مؤمن حاجتى را در خواست مى کند، خداوند عز و جلّ (به ملایکه) گوید: بر آوردن خواسته اش را به عقب اندازید، بجهت شوق بر شنیدن صدایش.
پس چون قیامت بر پا شود، خداوند (به بنده مؤمن) گوید: چنین و چنان خواسته اى از من داشتى و من خواسته ات را عقب انداختم و (در مقابل) ثواب تو را چنین و چنان قرار دادم.
سپس حضرت فرمود: مؤمن آرزو مى نماید که اى کاش هیچ موقع در دنیا دعایش مستجاب نشده بود، بجهت پاداش نیکى که برایش وجود دارد.