قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام یَقُولُ‏ لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ فَالسُّنَةُ مِنْ رَبِّهِ کِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى‏ غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ

خادم امام رضا (علیه السلام) گفت: از امام رضا (علیه السلام) شنیدم که فرمود: مؤمن، مؤمن نمى‏ شود مگر اینکه در او سه خصلت باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش.

  1. سنّت از پروردگارش، پوشیده نگه داشتن سرّش است، خداوند مى‏ فرماید: «داناى غیب که غیب خود را به کسى اظهار نمى‏ کند مگر فرستاده‏اى که از او راضى باشد»
الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 130و131