وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیَعْتَذِرُ إِلَى عَبْدِهِ الْمُحْوِجِ [الَّذِی] کَانَ فِی الدُّنْیَا کَمَا یَعْتَذِرُ الْأَخُ إِلَى أَخِیهِ فَیَقُولُ لَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا أَفْقَرْتُکَ لِهَوَانٍ کَانَ بِکَ عَلَیَّ فَارْفَعْ هَذَا الْغِطَاءَ فَانْظُرْ مَا عَوَّضْتُکَ مِنَ الدُّنْیَا فَیُکْشَفُ لَهُ فَیَنْظُرُ مَا عَوَّضَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الدُّنْیَا فَیَقُولُ مَا ضَرَّنِی یَا رَبِّ مَعَ مَا عَوَّضْتَنِی.
از امام جعفر صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ (نقل شده است که) فرمود:
همانا خداوند عزّ وجلّ (در آخرت) از بنده اى که در دنیا نیازمند بوده، عذر خواهى مى کند همانطورى برادر از برادر خود عذر خواهى و پوزش مى طلبد.
پس خداوند مى گوید: نه، (چنین نیست) به عزّت و جلالم سوگند! تو را بجهت بى اعتنایى فقیر نکردم، پرده را بردار و نگاه کن که عوض دنیا چه چیزهایى را عطایت کرده ام، پس چون برایش آشکار گردد نظر مى کند بر آنچه که خداوند عوض دنیا عطایش نموده است؛ و مى گوید: پروردگارا! در آنچه که عوض دنیا برایم قرار داده اى، ضرر نکرده ام.
ترجمه المؤمن، ص:45و43
علی حقیقی