فَلَمَّا وَضَعْتُهُ وَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ وَاضِعاً یَدَهُ عَلَى الْأَرْضِ رَافِعاً رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ یُحَرِّکُ شَفَتَیْهِ کَأَنَّهُ یَتَکَلَّمُ فَدَخَلَ إِلَیَّ أَبُوهُ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهما السلام فَقَالَ لِی هَنِیئاً لَکِ یَا نَجْمَةُ کَرَامَةُ رَبِّک‏؛

همین که متولد شد روى زمین افتاد دست بر زمین گذاشت و سر بآسمان بلند کرده لبهایش را حرکت میداد مثل اینکه چیزى میگوید.
پدرش موسى بن جعفر وارد شد گفت گوارا باد ترا نجمه این لطفى که خدا بتو فرمود.

ترجمه بحارالانوار ج۴۹ ص۹