َ وَ لَوْ لَمْ یُزْعِجْهُ الْمَخَاضُ عِنْدَ اسْتِحْکَامِهِ أَ لَمْ یَکُنْ سَیَبْقَى فِی الرَّحِمِ کَالْمَوْءُودِ فِی الْأَرْضِ وَ لَوْ لَمْ یُوَافِقْهُ اللَّبَنُ مَعَ وِلَادَتِهِ أَ لَمْ یَکُنْ سَیَمُوتُ جُوعاً أَوْ یَغْتَذِی بِغِذَاءٍ لَا یُلَائِمُهُ وَ لَا یَصْلُحُ عَلَیْهِ بَدَنُه؛
و اگر در هنگام کمال او، درد زائیدن او را از رحم تنگ بیرون نمیکرد، همیشه در رحم مانند زنده که در گور باشد میماند.
و اگر بعد از ولادت، شیر از براى او به هم نمیرسید، یا از گرسنگى میمرد، یا غذائى میخورد که ملایم بدن او نباشد و بدنش به آن اصلاح نیابد.
توحید مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 60