یَا عَلِیُّ فِی التَّوْرَاةِ أَرْبَعٌ إِلَى جَنْبِهِنَّ أَرْبَعٌ مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْیَا حَرِیصاً أَصْبَحَ وَ هُوَ عَلَى اللهِ سَاخِطٌ وَ مَنْ أَصْبَحَ یَشْکُو مُصِیبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَإِنَّمَا یَشْکُو رَبَّهُ وَ مَنْ أَتَى غَنِیّاً فَتَضَعْضَعَ لَهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِینِهِ وَ مَنْ دَخَلَ النَّارَ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ فَهُوَ مِمَّنِ اتَّخَذَ آیَاتِ اللهِ هُزُواً وَ لَعِبا.
یا على: در تورات است که چهار چیز با چهار چیز قرین است:
هر که به دنیا حریص باشد به خدا خشمگین است
هر که از مصیبتى شکوه کند از خدا شکایت کرده
و هر کس در برابر توانگرى براى ثروتش تواضع کند، دو سوم دینش از دست رفته است
و هر که از این امت وارد دوزخ شود، از آنهاست که آیات خدا را به مسخره و بازیچه گرفته است.
تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 17-19